Een van de beste ontvangers aller tijden. (er schijnt nog een betere van telefunken te zijn maar die is getransitoriseerd) Een revolutionair ontwerp toendertijd. In 1950 begonnen twee mannen, Ray Brown en Calder Cunningham voor zich zelf. Ze wilden een ander soort ontvanger maken, beter dan het beste. Dat is maar net goed gegaan doordat ze in 1957 een zekere Dr Trevor Wadley tegen het lijf liepen. Deze had een vorm van frequentiestabilisatie bedacht. Dat was iets wat men toen nog niet gebruikte en was erg belangrijk voor de ontvangst van bv PSK. De ontvanger die ze ontwiepen was een 35 kilo zwaar stuk degelijkheid. Een ontvangst van 500KHz tot 30MHz. Selecteerbaar in banden van 1MHz breed. Hij had goede filters en hoewel het geen voor SSB bedoelde ontvanger was gaat het door de verstembare BFO best goed.
De ontvanger werkt met een eerste MF van 40MHz waardoor men het probleem spiegefrequentie voorkwam. Daarna een afstembaar MF van 2-3MHz en als derde 100Khz.
De filters zijn, wat ook uniek was toen, voor de smalste bandbreedte echte kristalfilters(100 en 300Hz). De andere waren LC kringen. (1,2KC, 3,0KC, 6,5KC en 13KC). Er is ook nog een echte preselector aanwezig met 6 bereiken.
Dat betekend wel veel knoppen en het ding is zo goed dat je bij de verkeerde standen gewoon niets hoort.
De preselector moet goed staan. Daarna draai je met de knop daarboven de boel in resonantie voor die band. Ook moet de MC (mega cycles) knop op de goede band staan (0-29) en kun je met de KC knop door de band draaien. Je kiest dan een filter breedte en als het een SSB of CW signaal is zet je de BFO aan(8KHz verstembaar).
Er zit geen S-meter op. De meter geeft het audio vermogen of RF signaal weer. De ingebouwde luidspeaker is net als bij de meeste navy ontvangers een monitor en niet bedoeld voor serieus gebruik. Er zijn diverse speaker uitgangen aanwezig.
De ontvanger kan worden uitgebreid met een veelheid aan accessoires. Meestal werd alles in een 19″rack gemonteerd. Maar er zijn ook mooie zwarte kasten voor stand-alone toepassingen.
De pluggen zijn natuurlijk van plessey, je hebt geen idee hoeveel variaties men kon bedenken van dat rotding. De connectors zijn nagenoeg onvindbaar. Het probleem was dat de ontvangers in schepen gebruikt werden en de bedrading naar externe speakers, antennes enzo dus onderdeel van het boardnet waren. De apparatuur werd verwijderd maar het draadgebeuren ging met schip naar de sloper of nieuwe gebruiker.
Er zijn diverse varianten van de RA17. Ik heb de RA17L.
Er zitten 23 buizen in. De stabiliteit is max 50Hz drift per uur. De ingang is 75 ohm ongebalanceerd.
gevoeligheid op zijn best 1uV voor een 18dB s/n verhouding. 100dB onderdrukking van signalen op 10% afstand en 50dB op 3%
